Przenikanie mineralnych składników pokarmowych do korzeni odbywa się częściowo na zasadzie zwykłej dyfuzji, ponieważ każdy jon występujący w roztworze glebowym w większym stężeniu niż w soku komórki włośnikowej wykazuje tendencję do dyfundowania do wnętrza włośnika. Pobieranie jonów nieorganicznych jest w dużym stopniu niezależne od wnikania wody, przy czym absorpcja poszczególnych rodzajów jonów jest niezależna od pobierania wszystkich pozostałych, ponieważ każdy z nich dyfunduje zgodnie z jego własnym gradientem stężenia. Szybkość przenikania poszczególnych jonów zależy od różnicy stężeń danego jonu wewnątrz i na zewnątrz korzenia oraz od takich czynników, jak średnica uwodnionej formy jonu, determinująca szybkość jego penetracji przez błony komórkowe. Przypuszczalnie korzenie wszystkich roślin pobierają jony nieorganiczne w drodze aktywnego transportu, procesu związanego ze zużyciem energii. Przy pobieraniu jonów nieorganicznych wbrew gradientowi stężenia w korzeniach takich roślin można stwierdzić wzrost natężenia metabolizmu komórkowego. Stężenie tych jonów w soku roślinnym jest dość niskie i dlatego dla zaopatrzenia rośliny w niezbędne składniki pokarmowe poprzez łodygi i liście muszą przepływać duże ilości tego soku. Jony nieorganiczne wnikające do korzenia szybko przemieszczają się do innych części rośliny i są zużywane w przemianach, co przyczynia się do zmniejszenia ich koncentracji i utrzymania gradientu stężenia od gleby przez korzenie i łodygi do liści. Azotany pobierane z gleby ulegają redukcji do grup aminowych oraz innych związków azotowych.
Leave a reply