Erytrocyty zarodków zawierają hemoglobinę nieco inną, zwaną hemoglobiną płodową. Po urodzeniu się płodu zaczyna ona stopniowo w nim zanikać i po 12 tygodniach jest już zastąpiona przez normalną hemoglobinę. Hemoglobina płodowa może wiązać i oddawać tlen w niższych ciśnieniach cząstkowych (parcjalnych) tego gazu niż normalna. Właściwość ta jest bardzo ważna w okresie życia płodowego, gdyż rozwijający się w macicy zarodek ma mniejszy dostęp tlenu niż osobnik po urodzeniu. Tlenek węgla, znajdujący się w gazie świetlnym czy w gazach spalinowych, ma większe powinowactwo do hemoglobiny niż tlen i łatwiej wiąże się z nią również poprzez atomy żelaza. Tak zablokowana hemoglobina nie może transportować tlenu. Jeżeli w powietrzu, którym oddychamy, znajduje się tylko 0,5% tlenku węgla, to ponad połowa hemoglobiny zostanie zablokowana przez tlenek węgla i tylko jej reszta może transportować tlen. Jest to efekt taki sam jak po nagłej utracie połowy erytrocytów. Połączenie tlenku węgla z hemoglobiną, podobnie jak i z tlenem, jest odwracalne: uwalnianie jednak hemoglobiny od tlenku węgla w czystym powietrzu następuje bardzo wolno, bo dopiero po wielu godzinach. Dlatego ludziom zatrutym tlenkiem węgla należy umożliwić swobodne oddychanie świeżym powietrzem, a w razie konieczności — stosować sztuczne oddychanie.
No comments
Leave a reply