Rola, jaką w ewolucji organizmów w przyrodzie odgrywa obecnie dryf genetyczny, była przedmiotem rozważań wielu biologów. Wydaje się jednak prawie niewątpliwe, że odgrywa on przynajmniej drugorzędną rolę. Stwierdzono, że w przyrodzie istnieje wiele populacji zwierzęcych i roślinnych podzielonych na podgrupy dostatecznie małe, aby mogły podlegać działaniu dryfu genetycznego. Dryf genetyczny stanowi wyjątek oc prawa Hardy’ego-Weinberga, które głosi, iż każda populacja wykazuje tendencję do utrzymywania puli genowe-na stałym poziomie, tj. utrzymywania właściwego jej stosunku osobników homozygotycznych i heterozygotycznych. Prawo Hardy’ego-Weinberga jest oparte na danych statystycznych, i jak wszystkie prawa statystyczne, obowiązuje jedynie przy dostatecznie dużych liczebnościach osobników. Dryf genetyczny może wyjaśnić pospolicie obserwowane zjawisko, polegające na tym, ze blisko spokrewnione gatunki występujące w różnych częściach kuli ziemskiej wykazują często osobliwe, a nawet dziwaczne różnice, nie mające, jak się wydaje, wyraźnej wartości przystosowawczej. Rola przypadkowości w ewolucji uwydatnia się szczególnie w trakcie zasiedlania przez jakiś gatunek nowego terenu, ponieważ zwykle w początkowym okresie występuje tam niewielka ilość osobników. Pierwsi kolonizatorzy, stanowiący zaczątek zupełnie nowej populacji, rzadko są reprezentatywną próbką puli genowej charakterystycznej dla populacji wyjściowej i raczej różnią się od populacji rodzicielskiej częstością występowania określonych genów.
Leave a reply