?Opisane dotychczas mechanizmy regulacji aktywności enzymów charakteryzują się jedną wspólną cechą: są to sposoby szybkie, pozwalające komórce na natychmiastową interwencję w przypadku zmiany warunków. Jednakże w trakcie swego życia komórka niejednokrotnie napotyka zmiany trwające przez czas dłuższy, do których musi dostosować swój metabolizm. Mogą to być zarówno dłuższe ekspozycje na nietypowe warunki środowiska zewnętrznego, jak też zmiany wynikające z cyklu życiowego komórki. Te długofalowe zmiany pociągają za sobą często trwałe wyłączenie lub uruchomienie całych szlaków metabolicznych. Cel ten komórka osiąga w tych przypadkach nie przez zmianę aktywności istniejących już enzymów, lecz przez zatrzymanie lub też włączenie syntezy nowych białek enzymatycznych. Na przykład, w komórce bakterii Escherichia coli rosnącej w środowisku nie zawierającym wykorzystywanego przez nią dwucukru — laktozy — liczba cząsteczek enzymów metabolizujących ten cukier jest bardzo niewielka. Liczba ta wzrasta jednak wówczas, gdy laktoza pojawi się w środowisku, ponownie zaś spada, gdy cukier zostanie wycofany. W. podobny sposób wzrasta w trakcie długotrwałego przyjmowania niektórych leków poziom funkcjonujących w wątrobie ludzkiej enzymów przekształcających małopolarne związki w formy łatwe do usunięcia z organizmu. W tym miejscu ograniczamy się jedynie do zaznaczenia możliwości takiej regulacji, którą dysponuje komórka.
Leave a reply