Przeżywające osobniki wydają nowe pokolenie i w ten sposób z całego zakresu zmienności są przekazywane z pokolenia na pokolenie korzystne warianty cech. Dzięki temu procesowi kolejne pokolenia są coraz lepiej przystosowane do środowiska: gdy środowisko się zmienia, w ślad za tym zachodzą dalsze zmiany adaptacyjne. Jeżeli dobór naturalny działa nieprzerwanie przez wiele łat, to wreszcie potomkowie mogą się stać całkowicie różni od przodków, przy czym różnice mogą być dostatecznie duże, ażeby organizmy te zostały uznane za osobny gatunek zwierząt lub roślin. Ponadto niektórzy przedstawiciele populacji, reprezentujący pewną część zakresu zmienności, mogą się przystosować do zmian środowiskowych w pewien sposób, inni zaś, odznaczający się innym zespołem cech z tego zakresu – w sposób odmienny: tak więc z jednego gatunku wyjściowego mogą powstać dwa gatunki (lub więcej). Darwin i Wallace wiedzieli, że zwierzęta i rośliny mogą wykazywać bardzo różne cechy, które dla swych nosicieli nie są ani korzystne, ani też szkodliwe z uwagi na zdolności utrzymania się przy życiu w danym środowisku. Cechy te nie podlegają zatem bezpośredniemu działaniu doboru naturalnego, a przekazywanie następnym pokoleniom takich cech obojętnych z punktu widzenia przystosowań będzie procesem losowym.
Leave a reply