?Rozpatrzmy jako przykład sytuację, w której jeden ze szczepów rodzicielskich wymagał, jako dodatkowego składnika pokarmowego, aminokwasu leucyny, drugi zaś innego aminokwasu — treoniny. Oba były niezdolne do wzrostu na pożywce ubogiej. Kiedy jednak po wspólnej inkubacji zmieszanych szczepów w bogatej pożywce płynnej (zawierającej składniki umożliwiające wzrost obu szczepów) wysiano bakterie na ubogą pożywkę stałą, nie zawierającą ani leucyny, ani treoniny, zaobserwowano pojawienie się kilku kolonii. Stwierdzono, że były to rekombinanty: bakterie, które połączyły w sobie cechę zdolności do wzrostu bez treoniny wziętą ze szczepu, który wymagał leucyny, oraz cechę zdolności do wzrostu bez leucyny wziętą ze szczepu, który wymagał treoniny. Powstawanie rekombinantów świadczyło więc o krzyżowaniu sfię bakterii! Proces ten znamy dzisiaj jako koniugację bakterii. Podczas koniugacji komórki osiągają kontakt fizyczny, a partner, zwany męskim, przekazuje swój chromosom partnerowi zwanemu żeńskim. Przekazywanie DNA zachodzi równocześnie z jego syntezą u dawcy, i łączy się z rekombinacją i wbudowaniem przekazanego DNA do chromosomu biorcy. Przekazywanie chromosomu jest kierunkowe, zaczyna się u określonego szczepu dawcy zawsze w tym samym miejscu i biegnie w tym samym kierunku. Przekonano się o tym, kiedy pozwolono bakteriom rozpocząć koniugację synchronicznie i przerywano ją po różnych okresach. W szczepie dawcy zawsze stwierdzano, że określone geny przekazywane są w charakterystycznej dla siebie kolejności i odstępach czasowych.
Leave a reply