?Wszystkie przedmioty żywe poruszają się i są miękkie, wszystkie zaś wymienione przedmioty martwe nie mogą poruszać się same i są twarde. Wystarczy jednak rozszerzyć nasze grupy o nowe przedmioty, takie na przykład, jak drzewa (uważamy przecież, że rośliny również są żywe), które są twarde i nie poruszają się, materac z pianki poliuretanowej — bez wątpienia martwy, choć miękki, lub samochód — przedmiot twardy i poruszający się własnym napędem, by rozróżnienie oparte na cesze twardości i zdolności do poruszania się straciło znaczenie. Jeżeli mamy dalej opierać się na cechach morfologicznych, to jest związanych z budową, musimy szukać właściwości o wiele bardziej podstawowych. Spróbujmy więc zredukować morfologię wyłącznie do planu, według którego przedmioty są zbudowane. Plan taki łatwiej jest opisać używając prostych terminów geometrii. Nietrudno zauważyć, że cechą charakteryzującą wszystkie przedmioty żywe jest symetria planu budowy. Symetria charakteryzuje również plan budowy określonej grupy przedmiotów martwych. Wszystkie one jednak są wytworem przedmiotów żywych. Z tego powodu nazwano je więc przedmiotami zaprojektowanymi. Pozostałe przedmioty martwe charakteryzują się asymetrycznym planem budowy, z jednym bardzo istotnym wyjątkiem, który stanowią kryształy. Można więc powiedzieć, pomijając przypadek przedmiotów zaprojektowanych i kryształów, że przedmioty żywe różnią się od martwych symetrią planu budowy. Jeżeli jednak nie chcemy posługiwać się wygodnym, acz nieusprawiedliwionym wykluczaniem niektórych przedmiotów ze zbioru przedmiotów martwych, musimy zgodzić się z wnioskiem, ze żadna, nawet najbardziej dogłębna analiza morfologiczna nie pozwala na znalezienie uniwersalnej cechy odróżniającej przedmioty żywe od martwych. Intuicyjnie wydaje się, że cecha taka musi jednak istnieć, trzeba więc jej poszukać wśród właściwości innych niż morfologiczne.
Leave a reply