?Po pierwsze — nie wszystkie etapy tworzenia struktur komórkowych polegają na spontanicznej agregacji tworzących je składników. Niektóre z nich wymagają przeprowadzenia reakcji, w której wyniku zostanie wytworzone lub rozerwane wiązanie kowalencyjne. Po drugie — zarówno te etapy, które zachodzą spontanicznie, jak i te, które wymagają odpowiedniej reakcji chemicznej, są precyzyjnie umiejscowione w czasie. Bardzo często prawidłowa konstrukcja danej struktury zależy od tego, czy określona grupa jej składników pojawi się w środowisku dokładnie w tym, a nie innym momencie jej powstawania. W żywej komórce czasowy plan wytwarzania poszczególnych białek, a w rezultacie pojawia- , nia się wszystkich innych związków zapisany jest w DNA. W ten sposób, wychodząc od podstawowych prostych związków, łatwych do zsyntetyzowania w każdym laboratorium chemicznym, dochodzimy do struktur komórkowych charakterystycznych wyłącznie dla żywych organizmów. Struktury te przyjęto nazywać organellami komórkowymi, ponieważ pełnione przez nie różnorodne funkcje przywodziły na myśl funkcje organów ciała zwierzęcego. Te analogie są, jak dziś wiemy, dosyć ograniczone, jednakże nazwa pozostała. Przyjrzyjmy się na koniec najważniejszym z organelli, wybierając na obiekt obserwacji komórkę roślinną. Komórka roślinna jest wyjątkowo zasobna w różnego rodzaju struktury. Niektóre z nich nie występują w innych rodzajach komórek: W żywej komórce roślinnej możemy za pomocą mikroskopu świetlnego zaobserwować tylko największe organelle, załamujące światło inaczej od otaczającej je cytoplazmy. Niektóre inne struktury zobaczymy lepiej w mikroskopie świetlnym dopiero po zabiciu, utrwaleniu i wybarwieniu komórki.
Leave a reply