Gibereliny

Substancje te wywołują wydłużanie się pędów u pewnych gatunków roślin, a wzrost owoców u innych. Wyłączną właściwością giberelin jest pobudzanie kiełkowania nasion. Nasiona (ziarniaki) pszenicy, owsa, jęczmienia i innych zbóż zawierają dwie główne części – zarodek i bielmo (endosperm), w którym zgromadzone są zapasy substancji pokarmowych. Komórki tej tkanki spichrzowej wydają się martwe, jednakże najbardziej zewnętrzna część bielma — warstwa aleuronowa — zawiera trzy szeregi żywych komórek. Podczas kiełkowania nasienia skrobia wypełniająca komórki tkanki spichrzowej jest hydrolizo-wana przez G-amyiazę wydzielaną przez warstwę aleuronowa. Wydzielanie a-amylazy przez aleuron jest jednak uwarunkowane obecnością zarodka. Jeżeli przetnie się ziarniak pszenicy i usunie część zawierającą zarodek, w pozostałej części hydroliza skrobi nie zachodzi. Wydzielane przez zarodek substancje o charakterze hormonalnym — gibereliny — pobudzają komórki warstwy aleuronowej do wytwarzania i wydzielania tamylazy. Gibereliny aktywują też inne enzymy, rozkładające substancje komórek okrywy (łupiny) nasiennej, wskutek czego staje się ona słabsza i rosnący zarodek łatwiej może ją przebić. Wytwarzanie enzymów proteolitycznych w warstwie ałeuronowej bielma jest także stymulowane przez gibereliny. W wyniku hydrolizy białek przeprowadzanej przez te enzymy uwalnia się tryptofan — prekursor kwasu indolilooctowego powstającego w wierzchołku wzrostu koleoptyla młodego zarodka.

No comments

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>