Niedoskonalosc samopowielania

?Niedoskonałość bardzo prostego mechanizmu samopowielania, będąca źródłem pewnego zróżnicowania sekwencji nukleotydów w obrębie pseudogatunku cząsteczek, zapewniała jednocześnie niezbędną do ciągłej ewolucji zmienność. W przypadku, gdy jedna z tak zmienionych cząsteczek uzyskiwała pi ze wagę selekcyjną nad podstawową dla pseudogatunku sekwencją nukleotydów, następowała destabilizacja istniejącego dotychczas pseudogatunku i wytwarzał się nowy, oparty na tej właśnie zmienionej sekwencji. Według Eigena tak właśnie wyglądał początek życia na Ziemi. Panujące wówczas warunki umożliwiały zarówno spontaniczną syntezę prekursorów RNA, tworzenie się polimerów, jak i ich samoreplikację. Jednakże selekcjonowanie informacji w opisany powyżej sposób nigdy nie mogłoby doprowadzić do powstania takich organizmów, jakie żyją dzisiaj. U tych dzisiejszych w proces przekazywania informacji genetycznej zaangażowane jest wiele specyficznych białek zapewniających znaczną wierność replikacji, natomiast wierność spontanicznej samoreplikacji pierwotnie powstałych cząsteczek RNA była tak niewielka, że pozwalała na dokładne powielanie informacji zawartej maksymalnie w 50—100 nukleotydach. W przypadku dłuższych cząsteczek RNA liczba powstających przy replikacji błędów zniekształcała zawartą w nich informację aż do całkowitego niemal jej zatarcia. Informacja zakodowana w cząsteczce kwasu nukleinowego o długości 50—100 nukleotydów jest, zbyt uboga, aby mogła być instrukcją najprostszego nawet aparatu biosyntezy białka. Wydawać by się więc mogło, że ewoluująca cząsteczka RNA natrafiła na swoistą barierę informacyjną, barierę nie do przebycia.

No comments

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>