?Równowartościowy podział występuje u takich bakterii, jak pałeczka jelitowa, u drożdży Schizosaccharomyces pombe i przypuszczalnie u wielu innych jednokomórkowców. Większość wielokomórkowców podlega natomiast właściwym sobie procesom rozwojowym. Starzeją się one jako osobniki, a ich czas życia jest ograniczony. Dotyczy to szczególnie gatunków, których osobniki osiągają skończone rozmiary ciała, a takich jest olbrzymia większość. Czy starzenie się i śmierć osobników są zdarzeniami nieuchronnymi? Co jest ich przyczyną? Na te pytania nie znaleziono jeszcze definitywnych odpowiedzi, a powszechne zainteresowanie, jakim się cieszą, przyczynia się do obfitości istniejących w tej dziedzinie hipotez. Najstarszą hipotezą dotyczącą mechanizmu starzenia się jest-teoria akumulacji błędów. Zakłada ona, że w trakcie rozwoju osobniczego przekazywanie informacji z DNA do białek jest coraz mniej precyzyjne wskutek akumulujących się błędów. W układzie metabolicznym DNA—białka—DNA powstałe początkowo błędy zwiększałyby szanse powstania następnych. Jeżeli na przykład na skutek nieprawidłowego odczytania kodu w mRNA na prawidłowej matrycy powstaną białka z niewłaściwie wbudowanymi aminokwasami, będziemy mieli pierwsze pokolenie białek z błędami, powstałymi wskutek niecałkowitej wierności translacji. Zmienione białka będą z mniejszą precyzją dokonywały replikacji DNA oraz transkrypcji i translacji, prowadząc w rezultacie do coraz szybszej akumulacji błędów. Śmierć następowałaby, gdy w końcu wypełnione nieprawidłowymi białkami komórki byłyby już niezdolne do normalnego działania i zapewniania istotnych dla organizmu funkcji życiowych. Próby doświadczalnego potwierdzenia tej hipotezy przez badanie biosyntezy białka w starzejących się komórkach nie dały dotychczas rozstrzygających rezultatów.
Leave a reply