Nerwy, mięśnie i inne tkanki wymagają do normalnego funkcjonowania występujących w odpowiednim stosunku ilościowym jonów sodu, potasu, magnezu i wapnia. W osoczu znajdujemy te jony łącznie z jonami chlorkowymi, wodorowęglanowymi i fosforanowymi w stężeniu 0,9% u ssaków i nieco mniejszym u niższych kręgowców. Transport tych jonów oraz regulacja ilości każdego z nich w tkankach jest jedną z ważniejszych czynności krwi. Stężenie glukozy we krwi waha się w granicach od 0,08 do 0,14%, a przeciętnie wynosi 0,1%. Glukoza wchłaniana jest przez ścianki jelita cienkiego, skąd naczyniami krwionośnymi wraz z krwią dostaje się do wątroby, gdzie jest magazynowana w postaci glikogenu, a w miarę potrzeby rozprowadzana do wszystkich komórek ciała, które czerpią z niej energię. Szczególnie komórki mózgu wymagają stałego dostarczania im „paliwa” w postaci glukozy. Jeżeli stężenie glukozy we krwi spadnie poniżej 0,04%, to nastąpi zakłócenie procesów pewnych komórek mózgowych, co z kolei powoduje znaczny wzrost skurczów mięśniowych i konwulsje. Jeżeli tak niskie stężenie glukozy utrzyma się dłużej, komórki mózgowe nie są zdolne do pełnienia swoich funkcji, czego następstwem jest śpiączka, a potem śmierć. Może się to przydarzyć cukrzykom w przypadku zażycia nadmiernej ilości insuliny, która obniży poziom glukozy we krwi poniżej wartości krytycznej.
No comments
Leave a reply