Wiele gatunków wytworzyło ustalone wzorce zachowania w okresie zalotów i godów, doprowadzając do przyjęcia lub odtrącenia jednego osobnika przez drugiego. Wzorce te stanowią jeden z czynników, które poprzez nielosowe kojarzenie mogą ukierunkowywać rozmnażanie różnicujące. Na przykład u wielu ryb i ptaków jaskrawe ubarwienie samców stanowi konieczny bodziec dla samic, by kopulacja mogła się rozpocząć. W wyniku mutacji powodujących pojawienie się większych i jaskrawszych plam, niektóre samce stają się dla nich bardziej pociągające. Mutacje takie mogą więc mieć dodatnią wartość selekcyjną dla ich posiadaczy. Natomiast mutacje, które powodowałyby wystąpienie mniejszych plam o ciemniejszym zabarwieniu, wywierałyby ujemną presję selekcyjną. Darwin uznał działanie tego rodzaju czynnikiem ewolucji i nazwał je doborem płciowym. Oczywiście jest to tylko jedna z form doboru naturalnego, jeden z czynników prowadzących do wystąpienia rozmnażania różnicującego.” Pod kontrolą genetyczną może się znajdować zarówno ilość gamet wytwarzanych przez poszczególne osobniki, jak i stosunek ilości gamet, które łącząc się z innymi tworzą zygoty. Działanie obu tych czynników, wpływających na rozmnażanie różnicujące można by nazwać różnicującą płodnością: wyraża się ona wytwarzaniem różnej liczby zdolnych do życia zygot przez poszczególne skojarzone pary. Zwykle gatunki, u których istnieje małe prawdopodobieństwo przeżycia poszczególnych osobników, odznaczają się wysoką płodnością, która zapewnia ich przetrwanie.
Leave a reply