?Czy ograniczone zdolności podziałowe normalnych komórek w hodowli mają związek ze starzeniem się organizmu, który jest ich dawcą? Jeżeli podziały tych komórek w hodowli są tylko dokończeniem podziałów, które przeszły one w trakcie rozwoju organizmu dawcy, należałoby spodziewać się korelacji między liczbą uzyskanych podwojeń a wiekiem dawcy. Taką korelację rzeczywiście stwierdzono, liczba podwojeń fibroblastów w hodowli okazała się odwrotnie proporcjonalna do wieku dawcy. Badania nad starzeniem się komórek prowadzi się nie tylko w hodowlach tkankowych. Ich uzupełnieniem jest śledzenie losów znaczonych w odpowiedni sposób komórek, które wszczepia się młodym zwierzętom doświadczalnym. Takie hodowane w żywym ustroju komórki starzeją się i giną tak samo jak w przypadku utrzymywania ich w hodowli tkankowej. Niekiedy bezwzględny czas życia tych komórek jest dłuższy od maksymalnego czasu życia ich dawcy. Wynika to prawdopodobnie z faktu, że hodowane w zwierzęciu komórki mogą przez dłuższe okresy żyć bez podziałów. Obniżenie temperatury hodowli tkankowych daje ten sam efekt. Jednakże nawet wtedy, gdy bezwzględny czas życia wydłuża się, czas życia komórek odmierzany podwojeniami populacji pozostaje zawsze taki sam. Gdzie w komórce zlokalizowany jest mechanizm zliczający po podziały? O to, czy jest on w jądrze, czy w cytoplazmie, można było zapytać dzięki metodzie traktowania komórek cytochalazyną B. Pod wpływem tego leku komórki w hodowli tracą łatwo jądra, które oddziela się przez łagodne wirowanie. Bezjądrowe komórki, zwane cytoplastami, zachowują zdolność do życia jeszcze przez wiele dni. W tym czasie można przeprowadzić ich fuzję z normalnymi komórkami.
Leave a reply