?Cząsteczki substratów przyłączają się do ściśle określonych miejsc cząsteczki białkowej enzymu — do tych właśnie miejsc, do których są dopasowane. Zwróćmy w tym miejscu uwagę na jeszcze jedną właściwość połączenia substrat—enzym. Obie cząsteczki muszą pozostawać w kontakcie ze sobą przez pewien tylko czas — dostatecznie długi, aby mogła zajść katalizowana reakcja, lecz jednocześnie na tyle krótki, aby produkty reakcji mogły szybko odłączyć się od cząsteczki enzymu zwalniając miejsce dla kolejnych cząsteczek substratów. Jest to możliwe dzięki temu, że oddziaływania tworzące się między cząsteczką białka a substratem należą,, do oddziaływań słabych. Ich liczba nie jest zbyt wielka, toteż trwałość powiązania enzymu z substratem również nie jest duża. Pomimo to wytworzenie nawet niewielkiej liczby oddziaływań między substratem a enzymem zmienia strukturę przestrzenną białka enzymatycznego. Nie jest to dziwne, jeśli weźmiemy pod uwagę ścisłe uzależnienie struktury przestrzennej białek od oddziaływań, jakie wytwarzają z otaczającymi je cząsteczkami. Cząsteczki enzymu związane z substratem przeważnie charakteryzują się właściwościami fizykochemicznymi innymi od tych, które mają cząsteczki wolnego enzymu. Mechanizmy odpowiedzialne za katalityczne działanie enzymu funkcjonują w obrębie tego miejsca, w którym przyłącza się cząsteczka substratu. Używamy tu określenia „mechanizmy”, gdyż są to zwykle różnorodne przekształcenia, charakterystyczne dla typu katalizowanej reakcji. Nie wnikając w szczegóły tych przekształceń, z których wiele jeszcze wymaga wyjaśnienia, ograniczymy się jedynie do kilku przykładów ilustrujących działanie niektórych enzymów.
Leave a reply